کد مطلب:12032 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:13

گنجینه پرسمان » احكام

اگر فردي را كه به شوخي به او دروغ گفته پيدا نكند تا راستش را بگويد چه حكمي دارد؟

در تعليمات اسلامي به مسأله راست گويي و مبارزة با دروغ، فوق العاده اهميت داده شده است قرآن كريم ميفرمايد: إِنَّمَا يَفْتَرِي الْكَذِبَ الَّذِينَ لاَيُؤْمِنُونَ بِ ?‹َايَـَتِ اللَّه...;(نحل،105) تنها كساني دروغ ميگويند كه ايمان به آيات خدا ندارند...

امام باقر7 ميفرمايد: خداوند متعال، براي شرّ و بدي، قفلهايي قرار داده و كليد آن قفلها شراب است... دروغ از شراب هم بدتر است.(اصول كافي، كليني;، ج 2، ص 338، دارالكتب الاسلامية.)

پيامبر اكرمميفرمايد: دروغ، چه جدي و چه شوخي آن، درست نيست.(ميزان الحكمة، محمدي ري شهري، ج 11، ص 5127، دارالحديث.)

امام سجاد7 به فرزندان خود ميفرمايد: از دروغ كوچك و بزرگش، جدّي و شوخيش بپرهيزيد; زيرا، انسان هرگاه در چيز كوچك دروغ بگويد، به گفتن دروغ بزرگ نيز جرئت پيدا ميكند.(همان)

بنابراين، چنان چه فردي كه به او دروغ گفته شده، پيدا نشود، شايسته است، از اين گناه، توبه و استغفار كرد. و چه بسا اگر دروغ شوخي، حقي را از كسي ضايع نكرده باشد، لازم به گفتن آن فرد نيز نيست. امّا اگر دروغ، و لو به شوخي سبب شده باشد ضرري مالي يا حيثيتي به كسي وارد كرده باشد، اين حق الناس محسوب ميشود، و لازم است به هر طريقي كه شده حلاليت بطلبد يا به نحوي جبران كند.(ر.ك: تفسير نمونه، آيت اللّه مكارم شيرازي و ديگران، ج 11، ص 412 ـ 415، دارالكتب الاسلاميه / استفتأ تلفني از دفتر مقام معظم رهبري در قم.)